دیشب رفته بودم شاه عبدالعظیم حسنی کنار ضریح مبارک آقا بودم که دیدم یه جونی اومد کنارم و ضریح رو گرفت. درست نمی تونست صحبت کنه. زبونش کلمات رو درست تلفظ نمی کرد. با همون حال خودش اول یه هزاری انداخت توی ضریح بعد باهمون زبونش شروع کرد به حرف زدن میگفت: "یا شاه عبدالعظیم حسنی به دادم برس حدود چند ماهه بیکارم بخدا میخام نون حلال برای زن و بچه ام ببرم، نذار دستم رو جلوی برادرام دراز کنم" هنوز این حرفش تموم نشده بود که یکدفعه یکی بهش گفت: "چکار میتونی بکنی؟ چکاری بلدی؟" خلاصه هنوز یک دقیقه هم از عرض حاجتش نگذشته بود که من شاهد بودم حاجت روا شد.
حالم متحول شد، احساس کردم این پیامی بود برای من و بعدش همتون رو دعا کردم.
بقیه اش رو دیگه نمی تونم بگم.......