همه چیز در مورد معمر قذافی ، خانواده اش و نحوه شروع انقلاب در لیبی

زندگینامه قذافی؛ از تولد در جهنم تا فرار از طرابلس
"معمر محمد عبدالسلام ابو منیار القذافی" از قبیله "القذاذفه" در سال 1942 در روستایی به نام "جهنم" به دنیا آمد و در سال 1969 زمانی که 27 سال داشت با انجام کودتایی سفید علیه "ادریس اول" پادشاه وقت لیبی به قدرت رسید.
سرهنگ قذافی رهبر فراری لیبی  با 42 سال حکمرانی از پرسابقه ترین رهبران جهان بشمار می‌ رفت. قذافی در سال 1969 با انجام کودتایی سفید به همراه افسران دیگر که خود را به تبعیت از افسران آزاد مصر افسران آزاد خوانده بودند، به سلطنت پادشاه لیبی "ادریس السنوسی " پایان داده و خود قدرت را در کشور بدست گرفت.

زندگی شخصی؛ تولد در جهنم

"معمر محمد عبدالسلام ابو منیار القذافی" از قبیله "القذاذفه " در سال 1942 در روستایی به نام "جهنم" در نزدیکی "شعیب الکراعی جارف در منطقه "سرت " به دنیا آمد.
 
تحصیلات ابتدایی خود را در همان روستا به پایان رساند و سپس به شهر "سبها" در جنوب لیبی رفت ‌و پس از ازدواج با همسر اولش و به دنیا آمدن "محمد قذافی " از وی جدا شد. سپس با همسر دومش از قبیله "فرکاش " از شهر "دارالبیضاء " ازدواج کرد تا از وی صاحب هفت فرزند گردد که بزرگترین آنها "سیف الاسلام قذافی " است.
 
"جین کرتز " سفیر آمریکا در لیبی در سال 2009 قذافی را این گونه توصیف می‌کند: شخصیتی عجیب با رفتاری غریب که به نوعی در فرد ایجاد ترس و وحشت می‌کند. او عاشق سوارکاری است و دوستان و دشمنان را به یک اندازه از خود رنجیده خاطر می‌کند.
 
کرتز می‌افزاید: او از لحاظ شخصیتی مبتلا به ترس ناخودآگاه و غیر ارادی است. از بلندی‌ به شدت می‌ترسد و ترجیح می‌دهد که هیچگاه بر بالای آبها پرواز نکند.
 
خاندان لیبی و حاکمیت بر کشور

معمر قذافی دارای 7 فرزند، 6 پسر و یک دختر است که هر کدام از آنها بخشی از امور کشور را در دست داشتند.

محمد: رئیس کمیته ملی المپیک لیبی و صاحب 40 درصد از شرکت مشروبات غیر الکلی لیبی که صاحب امتیاز شرکت کوکاکولا در این کشور بود. وی شرکت ارتباطات بی‌سیم و با سیم و پست و تلگراف لیبی را نیز اداره می ‌کرد. محمد در جریان سقوط طرابلس خود را تسلیم کرد.
 
سیف الاسلام : معمر قذافی به وی به عنوان جانشین خود نگاه می کرد. وی طی حوادث اخیر لیبی با ظاهر شدن در تلویزیون رسمی این کشور مردم لیبی را به قتل عام و کشتار تهدید کرد.
 
سیف الاسلام فارغ التحصیل دانشگاه لندن در رشته دکترای اقتصاد و منادی اصلاح سیاسی و اقتصادی در لیبی و رئیس موسسه بین المللی خیریه قذافی بود. سیف الاسلام در جریان سقوط رژیم قذافی به دست انقلابیون بازداشت شد.

ساعدی: بسیار خشن و بدرفتار و متهم به قاچاق و مصرف مواد مخدر. دارای نفوذ بسیار جهت گرفتن امتیازات تجاری و صاحب شرکت تولید تلویزیون در لیبی بود. گفته می‌شود وی در سرکوب اعتراضات بنغازی دخالت مستقیم داشته است.

معتصم: مشاور امنیت ملی قذافی. سفیر صربستان در لیبی او را "کودن " خوانده و گفته می‌شود، اختلافات شدیدی با سیف الاسلام دارد.
 
هانیبال: شخصیتی متقلب که  به خاطر ضرب و شتم خدمتکارانش موجب بروز بحران میان دو کشور لیبی و سوئیس شد. گفته می‌شود، هانیبال به نوعی با بیماری‌های روحی و روانی نیز دست به گریبان است. از سرنوشت ساعدی، معتصم و هانیبال اطلاع کاملی در دست نیست.
 
خمیس: فرمانده یگان‌های ویژه لیبی معروف به "یگان 33 " بود که آموزش‌های نظامی خود را در روسیه سپری نمود و گفته می‌شود، یگان او بود که سرکوب اعتراضات بنغازی را برعهده داشت. منابع آگاه از مرگ وی طی بمباران ناتو خبر می دهند.

عائشه: تنها دختر دیکتاتور است که وی را در برخی سفرها و مناسبتها همراهی می کرد. گفته می شود وی به همراه قذافی و مادرش از طرابلس گریخته اند.

دیدگاههای سیاسی قذافی

قذافی بنابر آنچه در "کتاب سبز" خود مدعی شده است که در حکومت به حاکمیت دمکراتیک و مستقیم مردم معتقد بود. هم چنین وی در این کتاب نظریه‌ای را مطرح می‌کند که نه مارکسیستی و نه سرمایه‌داری است و آن را نظریه جهان سوم برای زمامداری و حکومت می ‌داند. وی در مورد نظریه ‌اش می گوید: این چکیده تجربه‌های بشری است و معتقد است که کمیته‌های انقلاب باید قدرت را در کشور بدست داشته باشند.
 
در مورد خاورمیانه و نزاع اعراب - اسرائیل نیز دیدگاه "کتاب سفید " یا "اسراطین" را ترویج می‌کند، یعنی تاسیس کشور فلسطینی واحد و یکپارچه که هم اعراب و هم یهود در آن درکنار یکدیگر زندگی کنند.
 
دیدگاه‌های قذافی درباره اعراب و جهان عرب


گرایشات قومی و عربی‌اش او را واداشت طرح‌های عجیب و غریبی برای جهان عرب ارائه دهد، از جمله:

- اعلام "میثاق طرابلس " در سال 1969 میان لیبی و سودان و مصر.

- "اعلامیه قاهره " در سال 1970 که با تکیه بر اصول و مبادی انقلاب،‌ آزادی و سوسیالیسم خواستار اتحاد سه کشور شد.

- اتحاد جمهوری‌های عربی در سال 1971 میان سه کشور لیبی و مصر و سوریه تحت این عنوان که این اتحاد مقدمات اتحاد کامل سه کشور را فراهم خواهد نمود.

- "بیانیه جربه " جهت تاسیس جمهوری اسلامی عربی در سال 1974 میان لیبی و تونس.

- "بیانیه وجده" که درصدد تاسیس اتحاد عربی آفریقایی بود و در سال 1984 ارائه گردید.

- دعوت از کشورهای عربی در سال 1988 جهت پیوستن به اتحادیه عربی - آفریقایی که آن را در سال 1984 با کشور مراکش آغاز نمود و اتحاد با مراکش را اولین گام در راه تشکیل این اتحادیه تلقی کرد.

- لغو مرزها و قوانین گمرکی میان لیبی و تونس از یک سو و لیبی و مصر از سوی دیگر در سال 1988

- ایفای نقش در اتحاد دو یمن.

- امضای "موافقتنامه مراکش " در سال 1989 به عنوان اولین گام در راه تحقق وحدت عربی.

- ارائه طرح اتحاد اعراب.

- ارائه طرح اتحادیه عربی - آفریقایی.

دیدگاهای قذافی درباره آفریقا


از جمله شعارهای قذافی در مورد آفریقا این بود که "آفریقا برای آفریقایی‌هاست " و "آفریقایی‌ها باید با یکدیگر متحد شوند". شاید قذافی به این طریق می خواست به نقش آفریقا در جهان کنونی تاکید کند و شاید به همین دلیل بود که آفریقا نقش مهمی در تغییر دیدگاه‌های آمریکا و انگلیس در قضیه لاکربی بازی کرد و این دو کشور را واداشت تا مواضع لیبی را در این باره بپذیرند.
 
قذافی در سال 1999 "تجمع کشورهای ساحل و صحرا" را تاسیس کرد که هم اکنون 23 کشور آفریقایی در آن عضویت دارند و پس از آن برای تبدیل سازمان وحدت آفریقا به سوی اتحادیه آفریقا گام برداشت.
 
 قضیه ربودن امام موسی صدر
 
"سید موسی صدر " معروف به "امام موسی صدر " متولد 14 خرداد 1307 در قم مرجع دینی و سیاسی شیعیان پس از مهاجرت از ایران به لبنان، "مجلس اعلای شیعیان لبنان " را تأسیس کرد و رهبری فکری و سیاسی شیعیان این کشور را عهده‌دار شد. وی در 3 شهریور سال 1357 و در آخرین مرحله از سفر دوره‌ای خود به کشورهای عربی، بنابر دعوت رسمی معمر قذافی وارد لیبی شد و در روز 9 شهریور ربوده شد. دستگاه‌های قضایی لبنان و ایتالیا و تحقیقات انجام شده از سوی واتیکان، ادعای رژیم لیبی مبنی بر خروج صدر از آن کشور و ورود او به رم را رسما تکذیب کرده‌اند.
 
مجموعه اطلاعات آشکار و پنهانی که طی دو دهه پیش بدست آمده، تماما گواه آنند که موسی صدر هرگز خاک لیبی را ترک نگفته‌است. در این میان قرائن متعددی حکایت از آن دارند که امام موسی صدر همچنان زنده است.
 
ماجرای لاکربی و تحریم لیبی


در 21 دسامبر 1988 هواپیمای خطوط مسافری پان امریکن بر فراز دهکده لاکربی در اسکاتلند منفجر شد و تمام 270 مسافر و خدمه آن جان باختند.
 
فاجعه هوایی لاکربی در آن سال‌ها به بزرگترین جریان تحقیق و بازجویی تاریخ انگلستان تبدیل شد. این حادثه تروریستی را عموماً حمله‌ای به آمریکا تلقی کردند، چون 189 نفر از قربانیان آمریکایی بودند. ماجرای لاکربی تا پیش از حملات 11 سپتامبر 2001 مرگبارترین حمله به شهروندان آمریکایی تلقی می‌شد.
 
دولت‌های آمریکا و انگلیس، لیبی را مسئول بمب‌گذاری در این هواپیما معرفی کردند که به وضع تحریم‌های بین‌المللی علیه لیبی منجر شد. در سال 2003 دولت لیبی رسماً مسئولیت بمبگذاری در یک هواپیمای مسافربری شرکت پان امریکن در سال 1988 را قبول کرد. عبدالباسط مقرحی تنها فردی است که در ارتباط با این بمب‌گذاری محکوم شده است.

تحولات اخیر لیبی تا فرار قذافی از طرابلس


روز 17 فوریه گذشته شبکه های تلویزیونی عرب زبان از آغاز تظاهرات و قیام مردمی در لیبی خبر دادند. دلیل شعله‌ور شدن اعتراضات مردمی در لیبی دستگیری یک وکیل و فعال حقوق بشر به نام "فتحی تاربل " عنوان شده که با بستگان زندانی‌های زندان ابوسلیم که در آن مخالفان حکومتی و متهمان به اسلامگرایی نگهداری می‌شوند، ارتباط داشته است.
 
پس از اعلام این خبر صدها فعال سیاسی مخالف رژیم قذافی خواستار برگزاری تظاهرات در روز 17 فوریه همزمان با ششمین سالگرد تظاهرات شهر بنغازی در سال 2005 شدند. در آن سال نیروهای امنیتی رژیم لیبی به شدت این تظاهرات را سرکوب کردند.
 
از 17 فوریه تا کنون اعتراضات مردمی سراسر لیبی را فراگرفته که با سرکوب بسیار شدید رژیم معمر قذافی و قتل عام مردم این کشور و محکومیت‌های بین المللی همراه بوده است.

قذافی  صاحب رکورد طولانی‌ترین دوران حکومت در لیبی در بیش از 5 قرن اخیر است. تا جایی که از سال 1551 میلادی یعنی از زمان حکومت عثمانی تاکنون کسی به اندازه حاکمیت او در راس قدرت در لیبی قرار نداشت. رژیم 42 ساله سرهنگ معمر قذافی دیکتاتور لیبی دوشنبه 31 مرداد 90 با پیشروی انقلابیون به قلب پایتخت لیبی عملا فرو ریخت تا خبرهای ضد و نقیضی درباره فرار وی از طرابلس به گوش برسد.